Aaronblog

Rondneuzen in Roppongi

Jeetje, wat vliegt de tijd! Ik heb nauwelijks de tijd genomen om te bloggen de afgelopen week, maar zoveel gezien en gedaan! Inmiddels zit ik alweer op de luchthaven Narita (bij Tōkyō), waar ik (ondanks de blogtitel) over zo'n 1.5 uur het vliegtuig terug naar London zal nemen. Ik heb nota bene ook nog heel wat verhalen te vertellen over wat ik in Kyōto heb gezien, maar ik begin gewoon bij wat het eerste in me opkomt...

Op 9 augustus kwam ik met de nachtbus aan in Tōkyō. Ik heb die dag eigenlijk niet zoveel bijzonders gedaan; ik was doodop van een slapeloze nacht, dus ik heb mijn hostel gezocht, daar ingecheckt en even wat uitgerust. Daarna ben ik alsnog het stadsdeel waar ik zat ingetrokken: de Sky Tree was met 15 minuten lopen praktisch naast de deur. Ik was er aan het begin van mijn reis al in de buurt geweest, maar nu stond ik dan toch aan de voet van het hoogste gebouw van Tokyo: het is 634 meter hoog! Hieronder een aanelkaar gephotoshopte foto ervan.

De volgende dag was wat ondernemender! Ik had afgesproken met een vriendin die op de Nederlandse Ambassade in Tokyo werkt, dus ik nam de metro in de richting van Roppongi. Ik was wat aan de vroege kant, en maar goed ook, want er was nèt een kleine processie bezig bij de Nishi-kubo Hachiman-schrijn! Even de toerist uitgehangen, dus.

Na een korte stop bij de tempel, vertrok de stoet weer -- met mij in hun kielzog, al had ik een andere bestemming ...

Ik had enorm geluk dat ik die vriendin kende, want anders ben je zonder afspraak niet welkom op de ambassade. Ik kreeg dus een korte rondleiding in de ambassade, maar er moest natuurlijk ook vooral gewerkt worden daar, dus ik vertrok na (ik denk) een halfuurtje richting de meest opzienbaarlijke trekpleister van het stadsdeel: de Tokyo Tower! Gemodelleerd naar de Eiffeltoren, maar stukken lichter, iets hoger en vooral knaloranje. Het was een beetje heiig buiten, dus ik ben niet naar het hoogste observatorium gegaan, maar had alsnog een prachtig uitzicht over de stad!

's Avonds ben ik met de vriendin van de ambassade naar Ginza gegaan. Daar zijn we naar een paar exposities geweest: een van Nederlandse sierraadkunst en een over het werk van studio Tatsunoko, bekend van tekenfilmserie Gatchaman. Van voor mijn tijd, maar heel tof om te zien!

Het openingslied was op de hele tentoonstelling te horen. Aangezien we daar ruim een uur rond hebben gelopen, zat het de rest van de week in mijn hoofd. ;) ち　きゅ　う　は　ひ　と　つ、お　が　ちゃ　まん、が　ちゃ　まん〜！ (Chi kyu u wa hi to tsu, o ga cha man, ga cha man~!)

's Avonds weer heerlijk Japans gegeten — voor het eerst kamameshi!

Inclusief foto's uitzoeken kostte het me een uur om deze blog te schrijven! Ik had gehoopt nu ook nog een blog te kunnen schrijven over Comiket, maar die zal alsnog even op zich laten wachten. Hopelijk lukt me dat in het vliegtuig en kan ik 'm dan op Heathrow posten -- ik heb daar een layover van vijf uur! Tot later!