Aaronblog

Helemaal zen in 'n onsen

Zondag ben ik na een lange, lange treinreis 's avonds aangekomen in Kanazawa. Het was daar met zo'n 30°C aanzienlijk warmer dan in Nikko, maar dat mocht ook wel; in Nikko was het nog geen 20°C. Aangezien 't tegen de avond liep toen ik m'n hotel gevonden had, besloot ik maar snel in te checken. Het hotel lag erg dichtbij het station, maar een beetje achteraf -- het was ook wat verouderd. Nadat ik mijn tassen op mijn kamer had gelegd, besloot ik ze maar meteen te vragen of ze een restaurant konden aanbevelen. Mijn Japans is nou niet echt uitstekend, dus werd de zoon van de eigenaresse erbij geroepen; die sprak wel een beetje Engels. Na een wat moeizaam gesprek, had ik een kaartje met twee stipjes voor restaurants onder de 1,000 yen (ongeveer 10 euro). Mooi!

Toen ik terugkwam van het restaurant zat de jongen, Takaaki of Taka, weer op een bankje bij de receptie, met de vraag of ik het leuk zou vinden als hij me in Kanazawa zou rondleiden. Wat tof! Hij hoefde niet te werken, maar hij had de volgende ochtend wel een uur les Engels. Of ik daar mee naartoe wilde gaan. Ja hoor. :)

Maandag gingen we dus eerst naar zijn kleine lesgroep. Hij vertelde aan zijn docente, Saori-sensei, dat ik in het hotel van zijn familie verbleef en dat het hem leuk leek om me mee te nemen zodat ze konden oefenen. Vier (oudere) leerlingen en één docente, dus genoeg individuele aandacht! In hun beginnend Engels werd me vanalles gevraagd, vooral over Nederland en mijn reis, en ik brabbelde er (soms iets te) snel doorheen. Het was een leuke ervaring.

Ik had Yolanda gevraagd om me wat sights in Kanazawa aan te raden, omdat zij er in 2008 (?) zes weken was geweest. Nu zou ik er maar een paar dagen zijn, dus ze had ruim voldoende interessante tips! Yolanda, bedankt!

In de middag gingen Taka-san en ik eerst naar een oud restaurantje vlakbij Higashi Chaya, een oude wijk met theehuizen in Kanazawa. Daarna hebben we ons (helaas) door Higashi Chaya moeten haasten omdat we naar een bladgoudwerkplaats gingen! De mensen daar waren erg aardig. In 't Japans kregen Taka en ik uitgelegd hoe men er bladgoud maakte. Af en toe vertaalde Taka een zinnetje, maar het was illustratief genoeg om te begrijpen. Tof!

Heel veel tijd om op adem te komen was er niet, want we zouden een bezoekje brengen aan één van de vele tempels die Kanazawa rijk is: Myoryuji, bijgenaamd de ninjatempel. De tempel heeft vrij weinig met ninja's te maken, maar is erg bijzonder gebouwd: hij zit vol valkuilen en andere slimme dingen voor 't geval de tempel aangevallen zou worden. Gelukkig/helaas heeft men 't nooit hoeven gebruiken; de tempel is nooit aangevallen.

Binnen mocht men geen foto's maken, maar buiten wel:

Vervolgens zijn we Kanazawa wat doorgereden in de auto, met een speciale stop bij de rivier en Kanazawa-ji en Kenroku-en, het kasteel en park waar we de volgende dag naar binnen zouden gaan.

Taka had me zondagavond gevraagd of ik naar een Japanse onsen wilde gaan. Jazeker! Of ik wel wist dat 't "Japanese style" was -- dus helemaal naakt. Ja hoor, gingen we gewoon doen. En zo geschiedde op maandag, dus!

Het klinkt misschien een beetje als een reclamepraatje om te zeggen, maar 't is echt zó ontzettend ontspannend om jezelf in flink heet water te begeven. De saunabezoekers onder jullie zullen die ervaring vast al (deels) delen, maar ja, dit was echt heel tof. (Geen foto's, om logische redenen. ;))

Na de onsen liep het inmiddels tegen half tien. Het was tijd om naar een groot sushirestaurant te gaan, compleet met lang banden waar de sushi op geserveerd werd! Voor we gingen eten, mocht ik met de telefoon van Taka naar Akiko bellen! We zouden vrijdag afspreken in Osaka, maar hadden nog geen plaats afgesproken. Ik heb er zin in!

Afsluiter van de dag was een uitkijkpunt op een berg waar je de hele stad kan zien. Ik heb met wat creatief gebruik van 't hek wat foto's met lange sluitertijd gemaakt:

De laatste van die drie foto's is gemaakt terwijl het pikdonker was buiten: de sluiter stond er 30 seconden voor open!

Twee jongedames zagen me bezig en waren wel geïnteresseerd in wat ik aan het doen was, dus ik heb ze mijn foto's laten zien. Uiteraard volgde 't gesprek wie ik was, waar ik vandaan kwam, waarom Japan, etc. Gelukkig was Taka-san erbij om wat te vertalen, want ze spraken praktisch geen Engels. Na een dik halfuur slecht Japans van mijn kant werd een foto gemaakt. Veel gestoei met de flitser nodig, dus we kijken een beetje raar. :')

Daarna vervolgden we onze weg terug naar het hotel, want op dinsdag zou er weer een volle dag op het programma staan!