Aaronblog

Koekeloeren in Kobe

Het is alweer vier dagen geleden dat ik voor 't laatst een blogje schreef. De tijd vliegt voorbij! Ondertussen heb ik alweer drie dagen in Kyoto doorgebracht, maar heb ik óók nog niet geblogd over mijn twee dagen in Kobe. Tijd voor een korte inhaalslag, dus!

Kobe is niet zo heel populair als toeristenbestemming, maar er is genoeg te doen! Aangekomen op het station kreeg ik bij de toeristenbalie (I love those people!) natuurlijk een kaart van de stad, maar ook een mapje met kortingsbonnen voor allerlei attracties in de stad. Mooi! Ik kreeg ook advies voor 'n relatief goedkoop hostel, dus het ging weer snel de goede kant op!

Dat hostel was het R2 Hostel, vlakbij Sannomiya Station, één van de hoofdstations van Kobe. Een klein hostel, maar daardoor ook erg gezellig: de laatste twee uur van de dag werden niet gebruikt voor het schrijven van een blogje, maar met het voeren van gesprekken! Super.

In Kobe heb ik de eerste dag eigenlijk vooral enorm lang door de stad gewandeld. Kobe was één van de eerste Japanse steden die open gingen voor buitenlanders, en dat heeft zijn sporen achtergelaten. Ik heb niet zoveel foto's gemaakt, maar het was heel frappant om ineens Westerse architectuur in zo'n Japanse stad te zien! Minstens zo opmerkelijk was de Chinese wijk, die bijna als een enclave aandoet binnen de stad -- al hoor je er gewoon Japans. Ik heb er eigenlijk niet zo heel veel foto's van gemaakt, maar laat ik toch wat delen.

Na 南京町 (nankin machi, dus 'Chinatown') vond ik uiteindelijk mijn weg naar de haven. Ik was bekaf van het lopen in de zon, dus ik kocht een (vierkant) ijsje met -verrassend genoeg- vruchtjes erin. Eerlijk gezegd vond ik de haven een beetje underwhelming overdag, maar ik kom zo terug op de avond. Het roze schip hieronder moet een Italiaans piratenschip voorstellen (historisch accuraat, duidelijk). Het beeldje moet je trouwens zeker even bekijken: het is geschonken door de haven van Rotterdam -- de zusterhaven van Kobe.

Ik moet wat bekennen: ik heb keihard gezondigd 's avonds. Na twee weken Japans voedsel had ik enorme zin in friet, dus ik ben naar de McDonald's gegaan. Ja. Eigenlijk was dat nog best een leuke ervaring, want de menu's daar zijn helemaal in katakana geschreven -- nergens een alfabetische letter! Enigszins jammer dat ik er geen foto van heb gemaakt, maar je kunt het googelen als je wilt.

Met mijn ogen wat samengeknepen (het is me echt duidelijk dat ik een bril moet) bestudeerde ik aandachtig het menu en uiteindelijk koos ik voor de てりやきマックバーガー, de 'teriyaki makku baagaa', dus. Was nog in de aanbieding, schijnbaar, want in plaats van de 590 yen op het menu kostte het 'maar' 500 yen. Anyway, het smaakte best oké ... voor een McDonald's-maaltijd.

Na mijn enigszins ongezonde maaltijd, een halfuur voor zonsondergang, ging ik richting de Kobe City Hall (het gemeentehuis dus) voor het uitzicht over de stad op de 24ste verdieping. Ik had ook naar de toren in de haven kunnen gaan, overigens, maar 't gemeentehuis was minstens zo mooi en bovendien gratis. (Ja, Nederlander hè!) Ik heb er hele mooie (lang belichte) foto's van de stad in de avond kunnen maken. De mooiste deel ik hier eventjes!

Nog een drietal aardige Japanners ontmoet daarboven, trouwens! Anyway, rond half negen was het pikkedonker buiten, dus hoog tijd om richting hostel te gaan. Daar ontmoette ik Dong, een Chinees die in de buurt van Tokyo werkt als ontwerper van flashgeheugen. Nice!

De volgende dag heb ik eigenlijk niet zo gek veel gedaan. Ik ben naar de Sorakuen tuin gegaan en heb daar tig foto's gemaakt, maar ik kan me niet veel van de rest van de dag herinneren. Het was vooral warm. :P Goed, foto's!

's Avonds heb ik nog goed gepraat met één van de stafleden van het hostel, Ryū, die een tijdje in Amerika had gestudeerd en erg geïnteresseerd was in mijn faux-Britse accent en (toen de aap uit de mouw was) Nederland. Mijn minor linguïstiek zorgt nog voor goede gespreksstof, trouwens!

En dat is wel zo'n beetje het noemenswaardige voor Kobe. Nog één ding dan: de Mini Mini is één van de vele winkels met een ontzettend aanstekelijk liedje buiten. Volgens mij verkopen ze reizen of zo. In ieder geval, ze hebben twee konijntjes op hun gevel, dus mocht je er langskomen: je bent gewaarschuwd.

Mijn reisverslag over Kyoto komt later; het is nu 0:33 hier en ik vind 't wel weer welletjes. Daag! :)