Aaronblog

Knallen in Kyoto

Eén week geleden alweer kwam ik aan in Kyoto. Naar verluidt een van de mooiste steden van Japan, dus de verwachtingen waren hooggespannen. Ik heb zoveel gezien hier! Dat is overigens niet eens de reden dat ik het bloggen een beetje verzaakt heb: het was gewoon ontzettend gezellig hier in het hostel! Dan ga ik niet in m'n eentje zitten bloggen, natuurlijk.

Maar goed, knallen dus. Op 1 augustus, mijn eerste dag in Kyoto, was het meteen zover. Ik had in Kyōto op station Nijō afgesproken met Erwin, een jongen die ik nog geen maand geleden had leren kennen op de verjaardag van Mart. Nadat ik in de ochtend mijn baggage had gedumpt bij m'n hostel, nam ik de trein en ontmoette ik hem daar.

Erwin was voorbereid: hij had dagkaarten voor de bus bij zich en wilde graag op zijn laatste dag in Kyōto zowel het Kinkakuji (金閣寺, het gouden paviljoen) en het Ginkakuji (銀閣寺, het zilveren paviljoen) zien. Ze stonden ook op mijn lijstje, dus daar waren we het natuurlijk vlug over eens. ;)

Het gouden paviljoen is helemaal bekleed met bladgoud dat in Kanazawa wordt geproduceerd. Een indrukwekkend gezicht, natuurlijk, zeker bij zonnig weer. Zoals iedereen heb ik er daarom ook lekker conformistisch een aantal (standaard)foto's van gemaakt:

Na een kleine ontdekkingstocht in de zen-tuin rond het paviljoen zochten we de goede bushalte op en vervolgden we onze reis naar de 'zilveren' tegenhanger. Daar aangekomen bleek dat zilveren eigenlijk wel mee te vallen: initieel had men het vast helemaal met zilver willen plaveien, maar het geld was op, of zo. Zonder gekheid: de tuin eromheen was prachtig. Erg zen, natuurlijk. Wat plaatjes:

Met speciale aandacht voor mijn favoriete foto van de dag:

's Avonds was het tijd voor onvervalst goed Japans voedsel: we gingen naar Donguri — een goed yaki-restaurant, verstopt in het drukke winkelcentrum van Shijo-Kawaramachi. Tussen de winkeltjes door moesten we een trap naar beneden nemen om er te komen. Blink and you'll miss it. Japanners wisten het goed te vinden, overigens, maar we waren de enige toeristen. Goede tent, dus! Echt ontzettend goed gegeten daar: we hebben met z'n tweeën vier yakischotels op en nog voor 'n prima prijs ook; per man hebben we zo'n 1500円 uitgegeven -- zeg 15 euro.

Daarna zijn we naar een karaoke-tent gegaan met Jessi, een Australische meid die Erwin had leren kennen in Tokyo en een Engelse meid waar ik inmiddels helaas de naam van ben vergeten. Het was ontzettend gezellig en mieters leuk: met z'n vieren dolenthousiast meegezongen met de meest bizarre nummers. Ik probeerde dapper een paar J-pop-nummers, maar helaas moest ik afhaken op de kanji, dus we hebben vooral Westerse nummers gecoverd. Ah well. ;)

De eerste dag was dus meteen raak! Later meer over de highlights van mijn reis in Kyoto, maar binnen nu en een paar uur neem ik de bus terug naar Tokyo! Mijn railpass verloopt morgen, dus ik verblijf de rest van mijn reis daar en daaromheen. Tot later!